Pedagog Szkolny

Większość z nas odpowie, że jest to zaburzenie objawiające się trudnościami w czytaniu i pisaniu, pomimo stosowania obowiązujących metod nauczania, przeciętnej inteligencji i sprzyjających warunków społeczno- kulturowych. Jest spowodowana zaburzeniami podstawowych funkcji percepcyjno – motorycznych. Nauczyciele najczęściej potrafią już diagnozować dzieci z tymi zaburzeniami, wiedzą jak z nimi pracować i w jaki sposób pomóc im w pokonywaniu trudności. Znanymi pojęciami są również: dysortografia czyli specyficzne zaburzenie dotyczące umiejętności poprawnej pisowni oraz dysgrafia - specyficzne i rozwojowe zaburzenia funkcji motorycznych oraz specyficzne trudności w pisaniu. Rozpoznanie dysleksji rozwojowej u dzieci nie musi oznaczać, że będą one miały problemy w nauce języków obcych, jednak na ogół większość z nich napotyka duże trudności w tym zakresie. Rezultaty uzyskane w przeprowadzonych przez mnie badaniach wykazały, że jedynie 10,5% uczniów z dysleksją uczy się języków obcych bez trudności. Mają oni bardzo dobre i dobre oceny (a w jednym przypadku z języka angielskiego odnotowano nawet ocenę celującą) i nie chcą być traktowani na lekcjach języków obcych w inny sposób niż pozostali uczniowie w klasie. Szczegółowa analiza tych przypadków wykazała, że prawie wszyscy z tych uczniów już we wczesnym dzieciństwie rozpoczęli naukę języków obcych, korzystają z dodatkowej pomocy (najczęściej są to korepetycje lub zajęcia w szkole języków obcych), mają też bardzo dobrą motywację do nauki i wysokie możliwości intelektualne, a zakres ich trudności spowodowany dysleksją jest stosunkowo niewielki. W grupie tej jeden z uczniów mieszkał trzy lata w Niemczech i obecnie biegle posługuje się językiem niemieckim. Kolejne 20% radzi sobie z nauką języków obcych bez większych problemów. Jednak prawie 70% uczniów z dysleksją napotyka bardzo poważne trudności w nauce języków obcych, chociaż na naukę języków poświęcają oni więcej czasu niż uczniowie z grupy kontrolnej. Uczniowie z dysleksją częściej niż ich koledzy z grupy kontrolnej korzystają z dodatkowej pomocy w nauce języków obcych. Prawie połowa z nich pobiera korepetycje. Jedynie 7% z nich daje sobie radę w nauce języków obcych bez dodatkowej pomocy. Uczniowie z dysleksją ośmiokrotnie częściej, głównie z powodu ocen niedostatecznych z języka polskiego i języków obcych nie uzyskują promocji do następnej klasy i czterokrotnie częściej niż uczniowie niedyslektyczni przystępują do zdawania egzaminów poprawkowych.
Uczniowie dyslektyczni w klasach starszych mogą mieć trudności w zakresie wielu przedmiotów, a zwłaszcza – matematyki (geometria), geografii, języków obcych, zajęć plastycznych, ćwiczeń fizycznych i we wszystkich przypadkach wymagających samodzielnego czytania tekstu lub samodzielnego pisania. Często dzieci z dysleksją mają kłopoty w zakresie orientacji w przestrzennej, mylą pojęcia długości, szerokości, wysokości, mylą pojęcia dotyczące stosunków przestrzennych, mają kłopoty z określeniem kierunków na mapie, nie potrafią szybko czytać i szybko zrozumieć czytanego tekstu np. z historii czy biologii, w wyniku czego bywają gorzej oceniani jako uczniowie uważani za niezdolnych czy leniwych. W stosunku do uczniów starszych należy także stosować większą tolerancję przy ocenianiu w zakresie wszystkich przedmiotów, a nie tylko na języku polskim. Dysleksja w klasach starszych jest wynikiem braku wyreedukowania jej w klasach młodszych, a może to być na skutek: braku orientacji nauczyciela, że ma do czynienia z dysleksją i dziecko nie było poddane badaniom ani pracy korekcyjnej, głębokości zaburzeń i nieumiejętnie dobranych ćwiczeń, braku współpracy reedukatora, szkoły i wychowawcy klasy oraz domu.